Üreme sistemi tabii ki cinsiyete göre farklılık gösterir. Erkeklerin üreme sistemi vücudun dışındadır. Testisler (sperm üreten organlar) tam olarak anüsün altında yer alan, tıp dilinde “skrotum” olarak adlandırılan torbanın içinde bulunur. Erkek kedinin sünnet derisinin sardığı penisi mukozamsı bir zarla kaplanmıştır. Çiftleşme esnasında sperm testisin boşaltıcı kanalından aşağıya, siyeğe gider.
Burada prostat ve kamış soğanı bezinden bulbourethal, siyeğin ampul şeklinde genişleme gösteren kısmı gelen salgılarla karışan tohum [semen] dişinin içine boşalır. Dişi kedilerin üreme sistemi biraz daha karmaşıktır. Vulva ve klitorisi vücudun dışında; serviks (rahmin vaginaya açılan boyun şeklindeki alt parçası), rahim, dölyatağı borusu, yumurtalıklar ise içeride yer alır.
Dişi, düzenli olarak “kızışma dönemi” adı verilen çevrimsel üreme dönemine girer; bu dönem dört evreden oluşur: anöstrus, proöstrus, östrus (dişi dnsiyet organlarında over’den salgılanan hormonların etkisiyle belirli değişikliklerle kendini gösteren devre) ve diöstrus (cinsel aktivitede kızışma devreleri arasında durgunluk ile belirginleşen kısa devre), östrus evresi sırasında kedinin kızıştığı söylenir.
(Üreme konusundan ileride daha ayrıntılı söz edilecektir.) Kediler “yapay yumurtlayıcılar” olarak da bilinir; bu, dişinin erkeğin onunla birleşmesine reaksiyon vererek yumurtlaması olayıdır.
Yumurtalıklar tarafından üretilen yumurtalar döl yatağı borusundan aşağıya düşerek spermler tarafından döllenir.
Döllenmiş yumurtalar rahmin iç duvarına tutunur ve fetüs gelişir. Üreme mevsimi boyunca dişiler dört gün kadar östrus döneminde kalır ve her iki haftada bir üremeye hazır hale gelinceye kadar tekrar kızışırlar. Tahmin edebileceğiniz gibi, kediler bir hayli doğurgan olabilir.
Kısırlaştırılmamış bir dişi kedi sahibi olmak, ana üreme mevsimleri olan ilkbahar ve yaz dönemlerinde başınızı ağrıtabilir.
BÖBREKLER VE İDRAR YOLLARİ
Hücre metabolizmasının normal bir sonucu olarak vücudun ürettiği atık maddeler vücuttan atılmazsa hayvanı yavaş yavaş zehirleyebilir. Kimyasal atık maddeler kanla böbreklere taşınır, burada kandan aynştinlır ve idrara dönüşür. Her böbrekte, glomerül adını taşıyan; süzme işlevini gören küçük birimler vardır.
Bu birimler kandaki atıkları ve fazla suyu dışarı atar. Her iki böbrekten çıkan sidik boruları idrarı böbrekten sidik torbasına taşır; idrarın oradan vücut dışına çıkmasına ise siyek [sidik torbasından başlayarak dışarıya kadar uzanan sidik yolunun son bölümü] yardımcı olur.
