Bıyıklar, çevresinde olup bitenler konusunda kediye bilgi verir. Kediniz uyurken bıyıklarından birine hafifçe dokunacak olursanız, uyanacak ve muhtemelen içinden size küfredecektir.
Zifiri karanlıkta yürüyen bir kedi, yolu üzerinde birilerinin olup olmadığını ya da dar bir aralığın sürtünerek geçilebilecek kadar geniş olup olmadığını yine bıyıklarını kullanarak anlayacaktır. Bıyıklar aynı zamanda, gözleriyle net bir şekilde odak lanamayacak kadar yakınma gelmiş avının yerini belirlemede de kediye yardım eder.
Bıyıkların belki de en benzersiz özelliği, kedinin etrafındaki hava akımlarındaki belli belirsiz değişiklikleri bile hissetmesidir. Yemek ya da yazı masası gibi sert nesneler, odadaki havanın dolaşımında gizli karışıklıklar yaratır.
Bunu kedinin bıyıkları tespit eder; bu sayede, zifiri karanlıkta bile nesnelerin üzerinden atlayabilir, etrafından dolaşabilir.
Bu dokunma alıcılarının bir başka işlevi de zevk almadır. Kedilerin çoğu en azından birkaç dakika sahipleri tarafından okşanmaktan hoşlanır.
Buna izin vermeleri, çocuklukları sırasında kardeşleri ve anneleri tarafından yalanmış olmalarının anısından kaynaklanır, yoksa köpekler gibi “sosyal” olmalarından değil. Buna rağmen birçok kedi, er ya da geç size “yeter” diyecektir. Sıklıkla, içlerinde çatışan bir duygu geliştirirler.
Bir yandan onlara gösterilen fiziksel ilginin tadını çıkarırken, içlerindeki diğer ses, “özgür hayvanlar” olduklarım ve insanlara bulaşmak istemediklerini söyler. Yetişkin kediler genellikle insanların onlara dokunmasını kabul eder, ancak nadiren diğer hayvanlarla ilişki kurmayı düşünür.
REFLEKSLER
Kediler hızlıdır. Sadece, bir oyuncağa ya da kötü kaderli bir fareye nasıl hızla vurabildiklerini seyredin yeter. Hızla seğiren birçok adale lifine sahip oldukları için, avlarını takip ederken büyük bir sessizlik ve beceriklilikle hareket edebilirler.
Kediler keskin tırnak ve dişlerini avlarına geçirmek için hedefin sıçrama mesafesine kadar yaklaşmasını bekler.
