Vahşi doğa koşullarında kedi kavgaları çok enderdir, çünkü bol miktarda alan bulunmaktadır. Ancak, daha kalabalık olan kentlerde ve banliyölerde kedilerin bölgeleri daha sıkışıktır ve bunlar genellikle çakışır. Bunun anlamı, özellikle rakip erkek kediler arasında çok sayıda kavganın ve ciddi fiziksel dövüşün olmasıdır. Bazen kavga sırasındaki yaralanmalar sonucunda ölümler bile olabilir.
Saldıran bir kedinin esas amacı, avını öldürürken kullandığı tekniğin büyük ölçüde aynısını kullanarak rakibinin boynunu ölümcül bir şekilde ısırmaktır. Rakibi yaklaşık olarak aynı büyüklükte ve güçte olduğu için bu öldürücü ısırma pek yapılamaz. Aslında, karşı karşıya gelen kedilerden daha korkak olanı kendini bir ölçüde savunmaya çalışacaktır ve boynuna yapılacak güçlü bir ısırma hareketinin gerçekleşmesi hemen hemen imkânsızdır.
Burada hatırlanması gereken nokta, saldırıya kalkışan en yabanıl ve güçlü kedinin bile, korkuya kapılmış olan daha güçsüz kedinin yapacağı “son hareketin” sonuçlarından korkmasıdır. Köşeye sıkışmış olan güçsüz kedi her şeyi deneyecek ve keskin pençeleriyle vuracak ve belki de üstün olan rakibinin avlanmasına ve dolayısıyla yaşamını sürdürmesine ciddi bir engel oluşturacak bir şekilde onu yaralayacaktır. Bu yüzden, tamamen üstün durumdaki saldıran bir kedi, fiziksel çatışmanın kopma anı gelip çattığında, saldırganlıkla karışık bir korku yaşar.
