Pek çok insanın genel kanısı, eğer bir hayvanın ağzından salya geliyorsa kuduzdur. Bu doğru değildir. Çeşitli nedenler, hayvanların salya üretmesine sebep olur. En sık görüleni de dişlerde meydana gelen fiziksel veya enfeksiyonel hastalıklardır. Kemik gibi sert yiyecekler zamanla dişlerde hasar meydana getirir. Kediler yaşlandıkça dişlerinin direnci azalır. Genellikle ön köpek dişler kırılır ve apse yapar. Tedavi edilmemesi sonucu kedinin ıstırabı ömrünün sonuna kadar sürer, ağzı sürekli salyalı kalır, yemek yiyemez. Su bile içmek istese zorlanır.
Bir başka sorun, yaşlanan bazı kedilerin arka dişlerinde taşlar oluşmasıdır. Zaman içinde kapladıkları alan genişler. Hayvanın ağız yapısı değişir, dili ağız içine sığmaz ve ona rahatsızlık verir, sürekli salya salgılar. Kedinin dişi kendiliğinden düşmüşse antibiyotik tedavisi yeterlidir. Ama kırık diş kalmışsa aldırmalı, diş taşları oluşmuşsa temizletmelidir. Bu sorunlar, en çok yenebilir her şeyi yiyerek hayatta kalma mücadelesi veren sokak kedilerinde görülür. Ne yazık ki; onlar ev kedileri kadar şanslı değildir. Diş kırılması, diş etlerinde oluşan enfeksiyonlar ve diş taşları onlara dayanılmaz ıstırap verir. Çoğu uzun süre açlığa ve enfeksiyonların verdiği halsizliğe dayanamaz.
Bazı kedilerin gözlerinde akıntılar görürüz. Genellikle bu hastalığı doğdukları zaman edindikleri gibi yetişkin yaşta başka kedilerden de kapabilirler. Enfeksiyonel bir hastalıktır. Aşısı vardır, ama her kedide sonuç vermez.
